Toch ervaren veel mensen dit niet zo. Zoons en dochters concluderen dat hun moeder lang niet altijd voldoet aan het beeld wat we van haar hebben. Moeders stellen vast dat het allemaal ‘niet vanzelf’ gaat en de lat waar ze aan moeten voldoen onbereikbaar hoog ligt. Als we kijken naar onze maatschappij met daarin onze opgroeiende kinderen, dan heeft niemand daar meer wat aan. Aan dat geïdealiseerde moederbeeld wat ontstond in de tijd van De Maatschappij voor het Nut van ‘t Algemeen. Dus in 1784.
In onze aankondiging:
‘SHE of de Mythe van de Moederliefde’ is een toneelstuk waarin NumeRo Primo bewijst dat God een vrouw is. Dat is redelijk eenvoudig aan te tonen. Moeilijker is het te bewijzen dat Moeder een Mens is. Want we weten allemaal hoe ze zou moeten zijn. Waaraan ze moet voldoen, als Moeder. Toch concluderen zoons en dochters en vooral ook: moeders zélf dat het beeld en de werkelijkheid twee verschillende zaken zijn. Geen vrouw, geen mens en zelfs geen moeder kan voldoen aan die onzichtbare lat. 'She of de mythe van de moederliefde' laat Moeder laten zien zoals ze is. Zoals wij haar kennen. Zoals wij zelf ook zijn. Ze kruist haar degens met de Mythe en de taboes. Want het is tijd. Voor een tijdperk zonder illusies en schuldgevoel.
